Het Alhambra in Granada

Maandag 12 september is een dag van helemaal niets doen. Het is bloedheet en ook benauwd, dat hebben we hier nog niet meegemaakt. Het is om 11:00u al 39 graden en de lucht is zwaar, zodat je onmiddellijk in de vertraging schiet. Dus rustig aan doen, beetje lezen, uiltjes knappen en afkoelen in het zwembad. De bosbrand is nog steeds niet helemaal uit, dus helicopters en vliegtuigjes komen de hele dag regelmatig overvliegen. Weer vallen er af en toe op de wind meegelifte asdeeltjes op het terras en in het zwemwater. Later op de avond trekken we toch even kleren aan, om beneden in het dorp bij "El viejo molina" te gaan eten. Je eet daar op een open binnenplaats. De ober komt ook hier de as van onze tafel poetsen en mopperend kijkt hij naar de hemel. Zou het mopperen van nuestro camarero de wind met de grijze presentjes de andere kant op doen waaien? "No, eso no." We nemen het maar zoals het is. Marco moet tot 2x toe stukken as wegvegen van zijn bord. Dat is nog es wat anders dan een camarero die interessant aan tafel verse truffel over je gerecht komt schaven!

Dinsdag 13 september: Okee, wat hoor ik nu?! De regent tikt ongeduldig op het schaduwdoek, die boven het terras hangt, vlak voor ons slaapkamerraam. Ik zucht even en hoop dat de regen vannacht de bosbrand heeft helpen blussen. Ook al is deze nog steeds ver weg genoeg, ik word er toch wat onrustig van. Marco had al verteld dat dinsdag een regendag zou worden, aangezien hij regelmatig zijn weer-app raadpleegt. We besluiten te gaan shoppen. Maar eerst douchen en buiten ontbijten onder de luifel. Net buiten Granada staat een hele grote shoppingmall; Nevada Shopping. Als je weleens in Amerika bent geweest, dan snap je wat ik bedoel met heel groot. We zetten onze auto vlakbij de ingang, waar het gewoon gratis parkeren is. Vervolgens kijken we onze ogen uit en verliezen we onszelf urenlang in allerlei leuke winkels en eten we tapas op een immense Foodplaza. 

Woensdag 14 september: Weer een keertje vroeg op. Vandaag gaat een grote wens van mij in vervulling. We hebben kaartjes voor het Alhambra. Dus snel ontbijten en hup! Onze tijdslot staat op 08:30 uur en je krijgt 3 uur om alles te bekijken. Marco checkt zijn camera en daar gaan we. Eerst weer al die haarspeldbochten langs 3 bergen, op weg naar de snelweg. Het is rustig op de snelweg, geen files hier op dit traject. De TomTom brengt ons netjes naar de parkeerplaats in de buurt van de entree. Met de uitgeprinte entreebewijzen vragen we waar we in de rij moeten gaan staan. Bij een señor in uniform moeten we onze bewijzen laten scannen en ook onze ID-kaarten. Big Brother is watching you...

Al snel lopen we door mooie tuinen met keurig verzorgde bomen, planten en bloemen. Er is personeel bezig met het in model knippen van haagjes en het verzorgen van rozenstruiken.  Op het hoofdpad worden we telkens ingehaald door verschillende mensen, die flink de pas erin hebben. Wat verwonderd kijken wij ze na. Later beseffen we pas waarom ze haast hebben. Wij nemen even de tijd om te genieten van de tuinen en van het uitzicht over de stad Granada.

Bij een volgende controlepost laten we wederom onze entreebewijzen zien. Een collega van de señor in uniform opent voor ons het lint en we mogen naar het paleis. Net binnen de poort staat er weer een señor die zeker wil weten dat wij hier naar binnen mogen. We tonen voor de 3e keer dat we legaal zijn. Krijgen we nu een stempel?! Nee, maar wel een goedkeurende zwaai met zijn hoofd richting de eerste zaal.

En nu begint het genieten. Prachtige houten deuren met ingelegd parelmoer en oud ijzeren deurbeslag, prachtige patronen uit het steen of het marmer getikt door beeldhouwers. Ik weet gewoon niet waar ik kijken moet!

Ook vooral niet vergeten om omhoog te kijken. Marco wijst een plafond aan; prachtige mozaïek van hout. En dan weer een plafond met patronen uit steen. Wat moet dat een monnikenwerk geweest zijn. Wat een details! Ondertussen wordt het al wat drukker. Een groep met begeleiding komt ons achterop en dan erna gelijk nog een groep met gids. We raken een klein beetje geïrriteerd. Marco wil natuurlijk graag mooie foto's maken, zonder dat er continue mensen door zijn beeld lopen. Jammer, dat ze die groepen zo snel achter elkaar laten starten. Nu snappen we waarom die individuele stellen zo snel door de tuinen liepen vanmorgen. We maken er het beste van en proberen af en toe medebezoekers te "sturen". Maar O O, wat is het mooi hier!

Het eerste fort werd al gebouwd in 889, maar tijdens de Moorse heerschappij begon Muhammad I in 1237 met de bouw van het Alhambra met zijn paleizen. Muhammad I was tevens de grondlegger van de Nasrid dynastie. Vele sultans na hem namen de verdere bouw over, totdat het gebied terug veroverd werd door de Spaanse katholieken in 1492. Koning Karel V liet in 1526 een paleis bouwen in het Alhambra, waarvoor hij een deel van het bestaande Alhambra liet afbreken. Zijn vrouw, Koningin Isabella van Portugal, voorkwam dat de rest van het Alhambra werd aangetast.

Prachtige zuilen aan de binnenpleinen met marmeren fonteinen met leeuwen erlangs.

Na de paleizen lopen we nog een tijdje door andere parken rond de gebouwen; met vijvers met waterlelies, trappen met geulen stromend water, hele grote palmbomen en romantische prieeltjes overgroeid met klimplanten. Onderwijl zien we ook granaatappel- en sinaasappelbomen. Het is een zeer bijzondere ervaring, zo hoog op een berg met geweldig uitzicht op de stad.

's Middags lopen we nog een poosje door Granada heen. Het is gezellig en we moeten ook hier weer even wennen aan de vele mensen. Zijn we nog een beetje Corona-schuw? Ik ontdek bij Marco een nieuw fenomeen. Hij roept af en toe: "Kijk, een ekster winkel!" Marco buigt rechtsaf en tuurt aandachtig door de ruit. Ik moet giechelen. Het is een sieradenwinkel. De prijs van zilver is hier stukken goedkoper dan in Nederland. Marco stapt naar binnen en kiest een paar hele leuke bewerkte oorringen uit. Ik mag een paar oorbellen kopen met roze kwarts erin met een bijpassende ring. Bij het afrekenen blijkt dat het vandaag voor de helft van de prijs is. Boffen wij even! Als twee blije kinderen "huppelen" we de winkel weer uit. Op een hip terras ploffen we neer om te lunchen.   

Ik bestel een "Tostada con salmón" en Marco een "Hamburgesa de carne ibérico". Ik krijg een plaat leisteen met een hele lange plak getoast stokbrood met gerookte zalm, avocado, zoute augurk, babyspinazie en een gepocheerd ei bovenop. Superlekker! Bij Marco zitten er ook een boel fijne toppings op zijn Ibéricoburger, zoals in sherry gekaramelliseerde uien.

Thuis liggen we nog even in de zon, plonsen we in het koele water en maak ik nog een bordje pasta. Bij kaarslicht besluiten we dat we morgen zo ver mogelijk de Sierra Nevada op willen rijden om boven ergens een mooie plek te zoeken om onze missie te volbrengen....