Emotie op het koningspad

14 september 2022 - Granada, Spanje

Zondagochtend 11 september. Allebei onze wekkers gaan af; het is half zes in de ochtend! Oef, vroeg opstaan doet even zeer, maar het doel heiligt de middelen. De avond ervoor had ik al flesjes drinken en wat belegde boterhammen klaargelegd in de koelkast. Lekker uitgebreid gedoucht voor het slapen, dus nu....hup de auto in om 06:00uur. Nog wat brak en beetje gapend rijden we richting Granada, daarna nog iets meer dan een uur naar boven. Ons autootje doet weer super zijn best, maar soms moet Marco echt even terugschakelen naar z'n vier om boven te komen. 

We hebben goed ingelopen wandelschoenen aan en zijn op weg naar een grote wens van Marco; het lopen van "El Caminito del Rey" (het koningspad). Ik had er nog niet over gehoord, totdat Marco mij een YouTube filmpje liet zien over mensen die dit pad aan het lopen waren. Toen was ik ook om. Maar gaf wel aan dat ik het wel spannend vond om helemaal langs een kloofwand te lopen en al helemaal om een hangbrug over te steken!

De auto brengt ons waar we moeten zijn. We zitten wel ietsje krap in tijd. Ik heb thuis online 2 kaartjes besteld met de start om 8:40uur. Alleen vanaf de auto moet je dan eerst 1,7 kilometer lopen naar het beginpunt bij de kaartcontrole. We parkeren de auto tegenover een kiosk/restaurant en lopen naar een bergwand. Door een tunneltje, waar Marco af en toe moet bukken, die lange lel, komen we op een breed pad, dat rustig een beetje afloopt naar het beginpunt toe. Marco maakt al wat foto's onderweg.

20220911_081946

Bij het controlepunt besluiten we eerst te proberen nog even goed uit te plassen, omdat je pas na de finish weer naar het toilet kan. We lopen naar een controlemevrouw en haar BLIEP! apparaat zegt dat we niet naar binnen mogen. Ik trek een vraagtekengezicht en de señora neemt even de moeite om de papieren nader te inspecteren: "Ahora, dice ocho septiembre, no once." Ik kijk mee....oh chips! Er staat 8 september, niet 11! Marco kijkt me even boos, dus ik zeg snel sorry. Ik dacht echt dat ik online voor de 11de had geboekt. De señora wijst naar het loket. Ik stap vastberaden daar heen en negeer even Marco's gemopper. Ik voel me echt een beetje dom, maar koop gewoon nog een keer twee kaartjes en dan mogen we ook gelijk naar binnen. Ik zeg tegen Marco: "Weet je? Dan hebben we gewoon extra meebetaald aan het onderhoud van dit prachtige monument." Gelukkig zijn de kaartjes een tientje per persoon.

Bij de start krijgen we een haarnetje en een blauwe bouwhelm. Nou zeg, dat is me sexy! De organisatie wil niet verantwoordelijk zijn voor vallende kleine steentjes op je hoofd. Ok, prima.

20220911_085351

Ik ben blij dat we al zo vroeg in de ochtend kunnen lopen, want het wordt erg warm vandaag. We krijgen nog een kleine preek over de regels en het respecteren van de natuur en dan mogen we los. We lopen een klein stukje op een stenen pad, langs heel hard stromend water, en moeten dan het eerste plankier op. Boven het oude Koningspad, wat hier en daar half ingestort is, hebben mariniers een nieuw pad gebouwd met stalen constructie en houten planken en keurige hekken. Langs de bergwand is er ook een stalen kabel die je eventueel vast kan houden. In 2015 is het Koningspad weer geopend voor publiek. Ik haal even diep adem en stap het eerst stuk plankier op: "Daar gaan we dan!" roep ik stoer naar Marco. Ik laat hem voorop lopen, omdat hij dan het tempo kan bepalen en ik kan zien als hij stopt om foto's te maken. Het is wonderschoon wat ik zie; we lopen langs de rand van een kloof, waar water doorheen dendert. Marco wijst naar boven en begint foto's te maken. We zien een grote groep gieren rondcirkelen boven de top van de kloof. Zouden ze ons hier beneden een lekker hapje vinden? 

Caminito0032         

Caminito0014

We komen ogen tekort. Na ongeveer een uur stappen we van het eerste deel van het pad af en lopen verder over een stoffig bergpad. Een paar andere lopers staan bij een watertje stil te kijken. Even later zien ook wij wat zij zien; een soort berghertje met een kalfje. Om de zoveel tijd staat er een informatiebord over welke flora en fauna je hier kunt vinden. We vervolgen onze weg, genieten van het uitzicht en komen bij het tweede plankier aan. Er staat een rijtje bankjes. Ik vraag Marco te komen zitten om wat te drinken en een boterham te eten. Onderwijl spreken we samen met bewondering over alles wat we hebben gezien.

20220911_102056                                     

Caminito0159

Het tweede stuk Koningspad is wat uitdagender dan de eerste. Af en toe houd ik me stevig vast aan de staalkabel die langs de bergwand loopt. Marco's maakt ook hier een hoop foto's en lijkt nergens last van te hebben. Dan zie ik de hangbrug dichterbij komen. Ik zeg nog even tegen Marco dat ik het een beetje spannend vind, maar dat hij wel een foto van me moet nemen, als bewijs dat ik het echt heb gedaan. Ik slik de brok in mijn keel weg en zie Marco de brug oversteken. Ik vergeet van hem een foto te maken. Ik moedig nog even heel dapper de (toevallig) Nederlandse mevrouw aan, die achter mij loopt en stap dan de brug op. Hij wiebelt een beetje en ik herhaal tegen mezelf: "Nu maar niet naar beneden kijken, Eem. Gewoon rechtdoor kijken en doorlopen." Marco maakt foto's van me en voordat ik het weet sta ik aan de overkant. "Heb je ook van mij een foto gemaakt?" "Nee sorry, ik had even genoeg aan mezelf en het veilig aan de overkant komen." Ik stuur Marco even een stukje terug de brug op, om alsnog een paar kiekjes te schieten. Hij vindt de brug niet eng. Ik ben eerst blij dat het erop zit, maar dan komt er weer een plankier, vrij smal en veel met stukken trap naar beneden. 

20220911_102946  

Caminito0144

Daarna komt weer een breed bergpad met 2x een flinke trap naar boven. Het duurt even voordat ik boven ben en ik hijg als een vrouw van 53 jaar met overgewicht. Volgend jaar weer?! Ja zeker, maar dan wel 20 kilo lichter! Als de sterretjes zijn verdwenen en mijn longen op "groen" springen, lopen we verder. Al gauw gaat het pad naar beneden en lopen we heel lang zo. Niet alleen mijn kuiten, ook de kuiten van Marco gaan enorm zeuren. Maar waarom klaag ik eigenlijk? 

Caminito0049

Ineens besef ik wat ik heb gedaan en besef ik wat voor dag het is. Marco zegt in de shuttlebus terug naar de auto tegen mij: "Het is 21 jaar geleden, het is 9-11." 21 Jaar geleden maakte ik mij grote zorgen om een paar Amerikaanse vrienden, toen terroristen niet alleen het World Trade Center aanvielen, maar ook het Pentagon doorboorden met een vliegtuig. Eind jaren '80 werkte ik, vlakbij het Pentagon, in het Marriott Crystal Gateway Hotel en werd ik vrienden met Gary Sides, mijn Kitchen Chef. Zijn levenspartner Bill, werkte als jurist in het Pentagon. Zij zijn gelukkig ongedeerd gebleven, maar Bill heeft alles meegemaakt die dag, omdat hij op z'n werk was, maar toevallig die dag geen meeting had in het deel wat toen verwoest werd. Wel heeft hij traumaverwerking sessies gevolgd, omdat hij geholpen heeft gewonde collega's naar buiten te dragen.

Ik besef dat ik hier vandaag in vrijheid heb mogen genieten van deze prachtige wandeling, maar dat de wereld na 11 september 2002 drastisch veranderd is.

Foto’s

1 Reactie

  1. Coby:
    14 september 2022
    Wat een schitterende tocht, toevallig kwam dit ook vorige week voorbij in het tv programma van de ouwetjes "we zijn er bijna". Dus uitgebreid op tv gezien, dit staat nu dus ook op m'n verlanglijstje.. Nu weer ff bijkomen denk ik, een fijne dag nog.. 😊