Sevilla, we komen zeker nog een keer terug!

11 oktober 2023 - Sevilla, Spanje

Op tijd de heilige koe de poort uitgereden, hij volgt gretig onze aanwijzingen. Vandaag gaan we naar Sevilla. Wederom voert hij ons over de beschadigde provinciale wegen. Een snelweg ligt hier niet in de buurt, daardoor duurt het wel wat langer voordat je ergens bent. Maar okee, dat mag de pret niet drukken, we zijn nieuwsgierig naar Sevilla. Ik heb van mijn laatste kraamgezin een boekje over Sevilla geleend, zodat ik een aantal dingen kan opzoeken.

We rijden Sevilla in over een brede kaarsrechte weg met aan weerszijden zeer imposante oude gebouwen, die nu veelal bewoond worden door consulaten en bedrijven. Mijn mond valt open; Moorse, Barokke en Renaissance bouwstijlen gaan hier hand in hand. We parkeren onze auto in een ondergrondse garage en beginnen met lopen. We komen eerst langs een werkpaleis, waar de regering van Andalusië in gevestigd is. Bij de ingangspoort staat een agent van de Policia Nacional. Marco maakt foto's, ik lees voor wat de gids over het paleis vertelt en rustig lopen we helemaal rondom het gebouw. Het was vroeger een Zeevaartschool en ook een weeshuis voor kinderen van verdronken zeevaarders.

Overheidsgebouw Sevilla

Overheidsgebouw Sevilla 2

Plots wordt het drukker. Een hoop jongelui met rugtassen, druk pratende met elkaar. Ze lopen allemaal naar verschillende poorten. Achter de slotgracht met hoge hekken ligt wederom een zeer groot Neoklassiek gebouw. Het was vroeger een tabakfabriek met rechts een kleine gevangenis. De gevangenis deed dienst voor het opsluiten van fabrieksmedewerkers; als je tabaksbladeren had gestolen, werd je daar opgesloten. Het gebouw huisde dus ook een eigen Gerechtshof. Hoe lang je straf daar dan was, vertelt het verhaal niet. De tabakfabriek maakte sigaren voor heel Europa. Wat voor die tijd, begin 19e eeuw, ongebruikelijk was; er was een kindercrèche voor de opvang van de kinderen van werknemers.

Er werkten niet alleen mensen, maar ook muilezels. Deze hielpen met malen, er waren namelijk 116 maalmolens.  Tegenwoordig is het gebouw een Universiteit en lopen daar tal van studenten rond, waar eerst met bloed, zweet en tranen sigaren werden vervaardigd. Een indrukwekkende plek.

Een kwartiertje later lopen we een groot park in. Da's best even lekker in de schaduw van de bomen; het is best warm vandaag. Nog geen idee wat het is, maar als we 300 meter verder zijn gewandeld doemt er een enorm groot plein op. Het is het Plaza de España.

Indrukwekkende gebouwen, een soort gracht, waar men ook met bootjes kan varen en bruggetjes versierd met "Delftsblauwe" tegeltjes. Een jong stel vraagt ons om een foto te maken en wij vragen dus maar gelijk of ze hetzelfde voor ons kunnen doen.

"Delftsblauwe" brugrelingDe gedecoreerde bruggetjes

Wij voor de gracht met de bootjesPoseren voor de gracht

Lopende langs het plein ontdekken we verschillende tegeltableaus met bankjes. Elke tableau vertegenwoordigt een hoofdstad van een provincie in Spanje. Op het tableau staat dan een belangrijke gebeurtenis voor die stad/provincie. Prachtig gedaan.

Tegeltableau 2

Tegeltableaus van de hoofdsteden van alle provincies

Marco gaat even een toilet opzoeken en ik slenter nog wat over de plaza. Dan kom ik bij een beeld. Ik zie het als een statig beeld van een goed geklede oude man. Ik google zijn naam en ik kijk in het Sevilla gidsje. Het is Aníbal González Álvarez-Ossorio. Och jee, nee... geen ouwe knar geworden, deze man leefde van 1876 tot 1929; is dus slechts 53 jaar geworden. Hij is geboren op mijn verjaardag; 10 juni! Wat bijzonder. Hij was de hoofdarchitect die was aangesteld door de Wereldtentoonstellingscommissie om het Plaza de España te ontwerpen. Vlak nadat het werd geopend, is hij overleden! Waar aan is niet bekend. Hij heeft vanaf zijn diplomering in 1902 meerdere gebouwen ontworpen in Sevilla, zijn geboortestad, maar ook in Madrid.

Aníbal González Álvarez-Ossorio

Toren op het Plaza de España

Selfie op de brug

Tegeltableaus aan het Plaza

Mooie lantaarns aan het Plaza de España

We besluiten even koffie te drinken met torta de manzanas. Ineens horen we mannen zingen, hahahaha...nee niet een mooi koor. Het zijn voetbalsupporters uit Noord-Frankrijk. Uitgedost in rood met gele T-shirts, sjaals en petjes brullen ze hun clublied door de straten van Sevilla en sommigen ploffen neer op hetzelfde terras voor Bier en Tapas. Eenmaal voorzien van eten en drinken zijn ze vrij rustig en genieten wij van onze koffie met appeltaart.