En wat is daarop uw antwoord?

Donderdag 15 september worden we wat later wakker en ontbijten we lekker uitgebreid met een zachtgekookt eitje van Asún's kippen. Het ziet er weer zonnig uit vandaag. Opgewekt starten we de auto; niets vergeten? Nee, vamos!

We rijden richting Granada en willen dan aan de noordkant omhoog, zo ver mogelijk de Sierra Nevada op naar het skistation. Bovenop deze berg gaan wij samen iets doen, wat voor ons bijzonder is. 

De weg gaat af en toe behoorlijk steil omhoog en we komen verder en verder. De temperatuurmeter in de auto daalt. Als we bij het skistation aankomen zijn is dat het hoogste wat we kunnen bereiken. Er schalt moderne dancemuziek uit een speaker van het enige barretje dat open is. De zon schijnt fel. Er zit een groepje wielrenners omeletten te eten. Wij nemen even een kopje koffie en maken foto's van het uitzicht.

We vinden deze plek niet zo romantisch, dus dalen we een paar bochten af en kiezen een ander uitzicht punt. Marco zet zijn camera op het statief en begint uit te vogelen hoe ook al weer de zelfontspanner werkt. Ik drentel wat ongedurig heen en weer en doe mijn ring vast af. Dan ineens lukt het.

We gaan staan, kijken elkaar liefdevol aan en schuiven elkaar onze nieuwe trouwringen om. We voelen ons blij en gelukkig. Ik lees nog een tekst voor en de tranen rollen over mijn wangen. We schieten in de lach (ik ook altijd).

Even terug naar 4 maart 2019. We trouwden op de gratis maandag met stalen ringen. Er was gewoon geen geld, omdat we nog flink aan het schulden aflossen waren, vanwege ons vertrek uit "het Wapen van Westmaas". We leefden een hele tijd op bijstandsniveau en hadden zeker niets te klagen, want we kochten kleding en konden soms eens een paar dagen weg of een dag luxe naar de sauna, doordat we het tipgeld goed opspaarden.

Een paar maanden geleden waren we eindelijk helemaal schuldenvrij. Marco las ineens dat de juwelier Noorlander in 's- Gravendeel ermee gaat stoppen eind dit jaar. Marco vond dit de uitgelezen kans om ringen uit te gaan zoeken. We hebben daar, enorm trots, witgouden bewerkte ringen gekocht en deze laten graveren. Eindelijk een mooie ring met naam en datum. Tijdens het uiteindelijke passen zei ik ineens tegen de verkoopster en meneer Noorlander: "We gaan 2 september naar Andalusië op vakantie en dan lijkt het me mooi om ze daar, bovenop de Sierra Nevada, bij elkaar om te doen!"

En zo geschiedde. Missie volbracht.