Órgiva en de hippies

Gisterenochtend liet ik Marco nog even een beetje uitslapen. Na een vlot ontbijt rijden we naar het centrum van Órgiva, omdat er weekmarkt is. Op het ene plein is de weekmarkt; met groente, fruit, specerijen, snoep, kleding (vrij ouderwets) en schoenen, gordijnen, tafelkleden en heel veel onderbroeken en sokken. Op het andere plein is een artisane markt; waar hippies spullen uitgestald hebben; zowel zelfgemaakt als ingekocht. Veel handgemaakte sieraden, natuurstenen, producten van kurk, vilten hoeden, hippie kleding....enz.  Marco koopt een leuke kurken portemonnee en ik zie twee hangertjes met een maansteen erin. Ik besluit deze vakantie nog wat verder naar zulke hangers uit te zien. Ik kan eventueel volgende week donderdag nog een keer terug gaan voor zo'n hangertje.

Ik had me verder niet ingelezen over Órgiva, waar het blijkt dat daar al 35 jaar hippies van over de hele wereld bij elkaar komen om een tijd samen te leven in communes, net buiten het dorp. Ook wonen er ongeveer 300 vaste bewoners in de communes. De grootste commune heet 'Beneficio'.

Verder deze dag hielden wij ons koest; lekker onthaasten, lieve lezers. We bannen echt de gesprekken over werk en onze verbouwing thuis.

Terwijl we na een frisse duik lagen op te drogen op de ligbedden, zag ik een gekke rookpluim. Ik kneep mijn ogen dicht en keek nog een keer.  Ja, ik zag achter de bergen in de verte (de verte is ongeveer zo'n 80 kilometer) een donkere trechter rook omhoog komen, waar het bovenin uitwaaierde in lichtbruine en witte rook.  "Marco, kijk nou eens, wat een rare rookontwikkeling!"  Marco stond op en keek om het hoekje van het stenen muurtje: "Dat zal een bosbrand zijn." "Hè jakkes, wat erg!" Marco stelt me gerust, dat deze brand veel te ver weg is. Een poos later begint de rook wel hoog over ons heen te drijven en krijgen we een lichte asregen. Overal flintertjes as, ook in het zwembad; zowel op de bodem als op het oppervlakte water.

Ik zoek op Google Translate op hoe ik Asún (de eigenaresse) moet vertellen van de as.  Ze komt met ons mee om te kijken. Ze lijkt verbaasd hoe vies het allemaal is geworden. Ze wil gelijk haar man halen om het zwembad te stofzuigen. Ik zeg: "No no, manaña."  Ze knikt, maar haalt dan toch even een dweilstok en een sopje en dweilt voor ons het terras schoon. Ze zegt dat we niet bang moeten zijn, dat de brand gelukkig ver weg is. Marco probeert nog de oppervlakte van het zwembadwater schoon te maken, maar de mazen in het net zijn iets te groot. Marco begint op internet informatie op te zoeken naar de brand. Het is net iets boven Alhaurín el Grande begonnen en verspreid zich snel over 56 kilometer. De brand is al gelijk opgeschaald en dat merken we al snel, want het is een af en aan vliegen van blus helikopters. Het zijn net libellen met een mandje aan een touwtje. Het is allemaal best ver weg, maar toch probeert Marco een paar foto's te maken.

Laten we hopen voor de mensen daar, dat deze brand snel onder controle is.